Міліцыя ўзяла балельшчыкаў пад навязлівую апеку

Брэсцкія праваахоўнікі перапісваюць пашпартныя звесткі тых, каго ідэнтыфікуюць як аматараў футболу.

Пад раздачу трапіў журналіст Еўрарадыё, які меў пры сабе сімволіку футбольнага клуба.

«Што вы рабілі ў Брэсце? Былі на футболе? Вы адзін ездзілі альбо з кімсьці? Адзін? А вы балельшчык альбо фанат? Буйны балельшчык альбо нармальны? Дакументы давайце», — такія словы пачуў журналіст ад праваахоўнікаў, калі вяртаўся цягніком ў Мінск.

Міліцыянеры дастаюць сшытак і старанна перапісваюць у яго нумар пашпарта, адрас рэгістрацыі, пытаюцца пра адрас фактычнага пражывання. На пытанні, навошта ўсё гэта ім трэба, не адказваюць.

«А што ты хацеў, трэба было машынай ехаць, а не цягніком. Мы заўсёды шыфруемся. І шалік клубны хавай, каб міліцыя не бачыла», — прыкладна такія парады даюць бывалыя балельшчыкі ў фэйсбуку. Іншыя каментатары жартуюць. Маўляў, вітаем у секце, цяпер ты афіцыйна зарэгістраваны фанат.

Журналіст спрабуе высветліць, навошта брэсцкай міліцыі мае асабістыя дадзеныя і што яна збіраецца з імі рабіць. Званю наўпрост кіраўніку Аддзела інфармацыі і грамадскіх сувязяў УУС Брэсцкага аблвыканкама Сяргею Дучэнку. Ён пераконвае, што ўсё нармальна:

«У нас ёсць унутрыведамасны нарматыўны дакумент МУС, які абавязвае супрацоўнікаў міліцыі праводзіць суправаджэнне балельшчыкаў на разнастайных відах транспарту. На чыгуначным і аўтамабільным. Гэта робіцца для таго, каб супрацьстаяць магчымым канфліктам, для бяспекі саміх балельшчыкаў», — расказваюць мне ў міліцыі Брэста.

Сяргей Дучэнка таксама супакойвае. Гаворыць, што перапісаныя міліцыянтамі мае асабістыя дадзеныя не трапяць у трэція рукі. Гэта трэба выключна для таго, каб зверыць са спісамі фанатаў, якія ў міліцыю перадаюць самі клубы, а таксама прасачыць, каб я дабраўся дадому цэлым і ў поўнай бяспецы.

Ці верыць у выключна добрыя намеры міліцыянтаў — вырашайце самі. Але калі раптам надумаеце паехаць на футбол у іншы горад, абавязкова вазьміце з сабой пашпарт. Мала што можа здарыцца.