Як студэнт-каліновец даводзіў дзяржаве, што ён не дармаед

Бацькі Антона Касцова, які атрымлівае адукацыю ў польскай ВНУ, атрымалі з падатковай інспекцыі паперу, у якой паведамлялася пра неабходнасць заплаціць грошы на фінансаванне дзяржаўных выдаткаў. Маладзён давёў чыноўнікам, што не абавязаны гэта рабіць, але што яму гэта каштавала, чытайце ў матэрыяле нашага магілёўскага карэспандэнта.

Набірае моц абвешчаная ўладамі кампанія па спагнанні з непрацуючых грамадзян падаткаў на фінансананне дзяржаўных праграм. У медыях прыводзілася шмат прыкладаў, калі нідзе не працаўладкаваныя працаздольныя людзі атрымлівалі з падаткавай інспекцыі паведамленні аб аплаце падатку на гэтыя мэты. Часцяком былі тут і выпадкі з сапраўдным камічным адценнем. Паведамляляся, што дзяржава не супраць спагнаць падатак з нябожчыкаў, цяжарных жанчын, студэнтаў, пенсіянераў. А ўсе з тае прычыны, што паступіў загад любым коштам папоўніць недастаючыя сродкі ў імгненна пустуючай дзяржаўнай кішэні. Адказнымі за такую “важную дзяржаўнаю справу” прызначылі шараговых падатковых інспектараў.

А тым лягчэй за ўсе не турбаваць сваю галаву каб знайсці сапраўдных злосных неплацельшчыкаў, а ў загадзя падрыхтаваныю паперу занесці прозвішча западозраных ў не жаданні фінансаваць дзяржаўны бюджэт. І бачнасць працы тут, і выкананне дзяржаўных задач.

Апошнімі днямі вось у такія ланцугі дзяржаўнай фіскальнай палітыкі трапіў магілевец Антон Касцоў. Яму па месцы рэгістрацыі, як і многім іншым, прыйшла папера заплаціць падатак за 2015 год, ці прадаставіць у падаткавую інспекцыю неабходныя дакуманты, на падставе якіх яго б вызвалілі ад гэтай працэдуры.

Вусная інфармацыя бацькоў Антона, што ён атрымлівае адукацыю ў Польшчы, і не трапляе пад дзеянне вышэй згаданага закона падаткавую інспекцыю не задаволіла. Можна б было проста праігнараваць гэтае назойлівае прыставанне. Але ў такім выпадку ў яго маглі ўзнікнуць непрыемнасці з перасячэннем дзяржаўнай граніцы.

Таму студэнту-каліноўцу Антону Касцову не засталося нічога іншага, як у сваей навучальнай установе збіраць неабходныя даведкі і асабіста адвезці іх у падаткавую інспекцыю роднага гораду.

Кур’ёзнасць гісторыі ў тым, што юнака хаця і вызвалілі ад абавязковага падатку, але грашовыя затраты на дарогу ў два бакі, а таксама на натарыялльнае засведчанне перакладу даведак з польскага ўніверсітэту каштавалі не на многа менш, чым памер самаго падатку.